Koncert w ramach 26. Międzynarodowego Festiwalu "Nova Muzyka i Architektura"

Wydarzenie odbywa się w ramach projektu „Kujawy + Pomorze - promocja potencjału gospodarczego regionu – edycja II"

Wystąpią: 
Aleksandra Kuls - skrzypce 
Marcin Koziak - fortepian 
Aneta Derkowska - prowadzenie

Program:
H. Wieniawski - Polonez A-dur op. 21
H. Wieniawski - Pieśń Polska g-moll op. 12 nr 2
H. Wieniawski - Obertas op. 19 nr 1
A. Zarzycki - Romans E-dur op. 16
K. Szymanowski - Mity op. 30
G. Bacewicz - Witraż
G. Bacewicz - IV Sonata na skrzypce i fortepian
 

Zespół Aleksandra Kuls i Marcin Koziak jest laureatem III nagrody II Międzynarodowego Konkursu Muzyki Polskiej im. Stanisława Moniuszki realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca we współpracy z Filharmonią Podkarpacką im. Artura Malawskiego, finansowanego przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Wieniawski, Szymanowski, Bacewicz ‒ na mapie muzyki polskiej XIX i XX wieku to nazwiska ważkie, także dlatego, że istotne dla stworzenia korpusu bogatej literatury skrzypcowej. Polonez A-dur op. 21 Henryka Wieniawskiego (1835-1880) jest dziełem wirtuozowskim. Kompozytor wykorzystał w nim efektowne środki techniki skrzypcowej. Ale jak na utwór z późnego okresu twórczości przystało wyrazowość zdominowała w nim wirtuozerię. W programie koncertu zagoszczą także inne miniatury Wieniawskiego: Pieśń Polska g-moll op. 12 nr 2 oraz Obertas op. 19 nr 1. 
W młodzieńczym dorobku Grażyny Bacewicz (1909-1969) najistotniejszą rolę grają utwory instrumentalne napisane w stylu modnego ówcześnie neoklasycyzmu, żywiącego się powrotem do muzycznej przeszłości zarówno w zakresie form, stylów jak i używanych technik kompozytorskich. Bacewiczówna była również znakomitą skrzypaczką dlatego posiadała doskonałe wyczucie swojego instrumentu. Nie dziwią więc zachwyty innych działających w tym czasie kompozytorów nad jej miniaturami skrzypcowymi i innymi utworami przeznaczonymi na ukochany przez Bacewiczównę instrument. Witold Lutosławski wspominał jej pierwszy koncert kompozytorski  w Konserwatorium Warszawskim w 1934 roku takimi słowami: „Szczególnie jednak zachwyciła mnie wówczas przedziwnej piękności miniatura zatytułowana Witraż, utkana z brzmień barwnych i delikatnych jak skrzydła motyla”. IV Sonata na skrzypce i fortepian  zadedykowana przez Grażynę Bacewicz bratu Kiejstutowi jest dziełem głęboko natchnionym i idiomatycznym. Nad nią także zachwytów nie było końca, recenzenci pisali: „kompozytorka ma inwencję melodyczna wysokiego lotu przy zróżnicowanym stylu ekspresji (…), Scherzo osiągnęło poziom najlepszych prób w tym rodzaju, które się ukazały w literaturze skrzypcowej (…), IV Sonata jest obszernym dziełem pod względem struktury, bezkompromisowym w używaniu dysonansów, pełnym wewnętrznego ruchu, które dowodzi prawdziwego, pełnego żywotności kompozytora”. 
Karol Szymanowski (1882-1937) nie był skrzypkiem jak Wieniawski i Bacewicz, ale potrafił słuchać wskazówek Pawła Kochańskiego, który odsłaniał przed nim tajniki techniki skrzypcowej. W ten sposób powstało m.in. arcydzieło – słynny tryptyk Mity op. 30, w którym kompozytor dał się uwieść tematyce antycznej i aurze brzmieniowej wykreowanej przez muzyczny impresjonizm. Szymanowski o tym utworze miał powiedzieć: „My z Pawełkiem stworzyliśmy w Mitach i Koncercie nowy styl, nowy wyraz gry skrzypcowej, rzecz pod tym względem zupełnie epokową”. Cóż skromność nie była mocną stroną  autora Harnasiów, ale w tym przypadku brak skromności jest w pełni uzasadniony. 
Arcyciekawy i wymagający program tego wieczoru dopełni Romans E-dur op. 16 Aleksandra Zarzyckiego (1834-1895). 

dr Aneta Derkowska